FAQ

Oprócz opisanych tutaj, jadalne kiełki wyhodujemy m.in. z nasion pora, sezamu, różnych odmian fasoli, grochu, gorczycy, gryki, jęczmienia, kalafiora, selera, rzodkwi, rukoli, siemienia lnianego, dyni, czosnku, ciecierzycy, komosy ryżowej, kopru, a nawet migdałów czy orzeszków ziemnych.

Nie należy wykorzystywać do hodowli nasion roślin psiankowatych – papryki, pomidora i ziemniaka, ponieważ zawierają one szkodliwe alkaloidy.

Pamiętajmy również o tym, aby do hodowli kiełków używać tylko specjalnych nasion organicznych lub tych przeznaczonych do spożycia. Nasiona przeznaczone do uprawy rolnej zawierają pestycydy i inne środki chemiczne!

Najłatwiej jest uzyskać kiełki z ziaren soczewicy, fasoli mung, lucerny czy rzodkiewki, natomiast kłopoty mogą sprawić nam kiełki soi, gorczycy, ciecierzycy oraz siemienia lnianego – ich nasiona podczas kiełkowania wytwarzają śluz, przez co hodowla wymaga częstego płukania (3-4 razy dziennie).

Kiełki słonecznika są dosyć podatne na gnicie – przyczyną jest cienka błonka pokrywająca nasiona, której możemy próbować się pozbyć po odmoczeniu ziaren. Z tego względu kiełki umieszczamy w lodówce zaraz po tym jak większość nasion się otworzy.

temperatura:

Optymalna temperatura wzrostu to 18-22°C. Niska temperatura spowalnia wzrost kiełków, wysoka natomiast przyspiesza, lecz również sprzyja rozwojowi pleśni/gniciu. Podczas letnich upałów zalecane jest dodatkowe płukanie kiełków w ciągu dnia. Jeżeli nie mamy takiej możliwości, podczas dnia kiełki można wstawić do lodówki.

wilgoć:

Nasiona należy płukać czystą, letnią wodą 2 razy dziennie w odstępie ok. 12 h. Po wypłukaniu kiełków dokładnie odsączamy nadmiar wody. Zbyt duża wilgotność powoduje powstawanie pleśni.

światło:

W początkowym okresie rozwoju (1-3 dni), kiedy ziarna wypuszczają korzonki, kiełki w ogóle nie potrzebują światła słonecznego. Nasiona soczewicy, soi, słonecznika oraz wszelkich odmian fasoli możemy z powodzeniem kiełkować przy ograniczonym dostępie światła, np. w woreczku. Kiełki uzyskane w ten sposób są łagodniejsze w smaku.
Zielone kiełki najlepiej rozwijają się w umiarkowanie nasłonecznionym miejscu. Nie należy wystawiać hodowli na bezpośrednie słońce ze względu na zbyt wysoki wzrost temperatury.

Wyhodowanie kiełków trwa średnio ok. 5-7 dni. Wyjątkiem są kiełki cebuli, pora i czosnku, które do pełnego wzrostu potrzebują 10 do 14 dni.

Małe kiełki zielone (rzodkiewka, alfalfa, brokuł, koniczyna etc.) są gotowe do jedzenia w momencie, kiedy możemy zaobserwować wyraźnie 2 listki, a łupinka nasienna z łatwością odchodzi od ziarna. Całkowita długość kiełka powinna wynosić od 2,5 do 4 cm.

Gotowe kiełki zachowują świeżość przechowywane w lodówce przez ok. 7 dni. Umieszczamy je w plastikowym lub szklanym pojemniku z pokrywką. Nie używamy plastikowych torebek, które całkowicie odcinają dopływ powietrza.

Przed włożeniem do lodówki kiełki powinny być suche. Dodatkowo dno pojemnika można wyłożyć ligniną lub papierowym ręcznikiem, który absorbuje nadmiar wody. Papierowy ręcznik może również posłużyć nam jako pokrywka przez pierwszy dzień, do czasu aż woda odparuje.

Kiełki są wrażliwe na zamarzanie, dlatego pojemnik powinniśmy trzymać w dolnych partiach lodówki, gdzie panuje nieco wyższa temperatura.

Nasiona przeznaczone na kiełki najlepiej jest przechowywać w chłodnym miejscu, w szczelnie zamkniętych słoikach. Słoiki przed umieszczeniem w nich ziaren należy dokładnie umyć, a następnie wstawić do piekarnika ustawionego na 200°C na ok. 15 minut. W ten sposób niszczymy wszelkie bakterie i grzyby oraz całkowicie odparowujemy wodę.

Jeżeli zakupiliśmy większe ilości nasion, które planujemy przechowywać przez dłuższy czas i dysponyjemy odpowiednią ilością miejsca, możemy je zamrozić.

Małe kiełki zielone spożywamy tylko w postaci surowej. Do grupy tej należą min. kiełki lucerny, koniczyny, rzodkiewki, kapusty, brokuła, cebuli, a także słonecznika.

Jeżeli spożywamy regularnie i w dużych ilościach kiełki soczewicy, fasoli mung i adzuki należy je przed zjedzeniem poddusić. Mniejsze ilości tych kiełków możemy jeść na surowo.

Do kiełków, które wymagają gotowania zaliczamy kiełki soi, garbanzo (ciecierzycy), pszenicy, kukurydzy, groszku, a także większe odmiany fasoli. Proces kiełkowania skraca czas gotowania tych nasion.